2013 yılına kadar titrek bir başlamadan sonra, Jeff Lemire’nin efsanevi bilimkurgu romantizm trillium en az kısıtlı seri için hasarlı sınır ödülünü almasıyla Vertigo çizgi romanlarının zaferi ile bitiyor.
Vertigo baskısının uzun süredir takipçileri için 2013’ün başlarında kaygı zamanıydı. Karen Berger’in ayrılması, temel karakterlerin DC evrenine geri çekilmesi, resmin ikinci gelmesi ve işçilerle ilgili belirsizlik ve yer değiştirme, Vertigo’nun, um, kenara baktığından çok fazla ziyaretçiyi bıraktı.
Bununla birlikte, yeni yönetici editör Shelly Bond altında, yıl geçtikçe izleme sallandı ve beğenilen lansmanlarından biri olan Jeff Lemire’s Trillium, 2013’ün en iyi kısıtlı serisi ve hasarlı personel tarafından seçildi. Sınır.
Yıllardır Jeff Lemire’ın önemli bir hayranıydım, ayrıca ona spagetti çemberleri DCU besteleyen konserler ile masada tutma şansı veremesem de, Yaratıcısı yazar-sanatçısı Kalbimi gerçekten biraz daha hızlı atan iş.
Son Vertigo dizisi Wondery Tooth (2009-13) ‘in duygusal olarak yüklü kıyamet sonrası dramasından sonra, Sci-Fi renklerini trillium ile direklere çok daha sıkı çiviledi, Scott Snyder gibi-Scott Snyder gibi- Sean Murphy’nin Aynı Yayıncı’dan The Wake’s, insani gelişmenin büyük fotoğrafına bakmak için bin yılı kapsıyor.
Ağustos ayında piyasaya sürülen ilk sayısından, Trillium bir tren gibi başladı, çizgi roman tarzını almanın yanı sıra iki farklı hikayeyi ve karakterleri bir araya getirmek için büyük bir bükülme sağladı; #1 ünlü bir şekilde ortada tatmin edici iki hikaye anlatmak için çift kapalı flip kitap stilini kullandı.
Bir ucundan 1921’e götürüldük ve normalde perili bir Lemire kahramanı olan William, mükemmel savaşın travmatize bir İngiliz profesyonelliği olan William, İnkalar Kayıp Tapınağı için Latin Amerika ormanlarını kontrol ettik.
Diğer taraftan, ‘kseniolog’ Dr Nika Temsmith’i tatmin etmek ve trillium malzemeleri için yerli bir yabancı ırkla müzakerelerini görmek için 3797’ye fırladık – son birkaç bin insan alanı kolonistini imha eden bir bitki kurtarabilecek bir bitki Afflict, Caul olarak anlaşıldı.
Çok geçmeden, William, Nika’nın kaderleri ve genel olarak insanlık ayrılmaz bir şekilde karıştı. Hız, serinin orta noktasında, bir Watchmen #11 tarzı beyaz çıkışın yanı sıra ‘The End’ ilan eden bir altyazı ile ele alınana kadar hız artar. Sonra, #5’te, hatırlayabildiğim en ilginç tek sorunlardan biri, işler gerçekten ilginç oluyor…
Lemire’nin ekspresyonist sanat eseri beni her zaman büyüledi, ancak stilini Trillium’da daha da fazla bir adım attı; Belki de iyi arkadaşı Matt Kindt’tan (Mind MGMT) etkilenen, ek bir atmosfer katmanı ekleyerek çalışmalarına eterik suluboya eklemeye başladı.
Birincil hikayenin uyguladığı bekletmenin yanı sıra, her sorunun sonunda uçurumcular ve resmi deney Lemire’nin kullandığı resmi deneyler trillium’u aylık bir deneyim haline getiriyor. Seri boyunca geri dönüş yapan #1’in Flipbook öğesine ek olarak, farklı kutlamalar arasındaki iletişim sorunu, ‘kod çözülmesi’ diye bağıran yabancı gliflerin dili de dahil olmak üzere canlı bir şekilde tasvir edilmektedir.
Gerçekten de, her şey biraz modası olmayan ‘diskete’ bir paean gibi okur; MGMT akılda olduğu gibi, tek problemlerde dijital olarak ve hatta ticari ciltsiz formatta da çalışmayacak birçok şey var.
Bu yüzden, hikayenin sonucuna hevesle ilerlerken, Vertigo’ya şapka çıkarıyor ve Trillium için Jeff Lemire’ı tebrik ediyor-Frontier’in 2013’ün en iyi mini serisi.
